Thuis / At home

Zoals altijd ben ik na een dag werken weer blij om thuis te komen. Er wordt voor mij een kopje thee gezet, er wordt voor me gekookt. De kinderen zijn blij dat ik weer thuis ben en kruipen bij me op schoot. Ik ben thuis, hier is mijn veilige haven.
Dit weekend voel ik het nog sterker dan anders. Een kennis is verdrietig omdat ze plotseling en ongewild alleen is komen te staan. Dit raakt me diep. In gedachten stuur ik haar kracht.
Ik ben bij een bevalling geweest van mensen die op een manier met elkaar omgaan waar ik heel verdrietig van zou worden. De man maakt grapjes over zijn vrouw, omdat ze moest huilen tijdens de weeën en doet haar na, lacht haar uit, zet haar voor gek. Ze weten waarschijnlijk niet beter, hebben zelf waarschijnlijk nooit anders gekend... En dit kind dat net geboren is? Ik kijk naar mijn eigen kinderen die lekker in hun vel zitten en alleen klein kinderverdriet kennen... Ik krijg een brok in mijn keel.
Ik denk aan mensen die de komende feestdagen niet als feest maar als kwelling zullen ervaren omdat ze mensen moeten missen.
Ik kijk naar mijn gezin en besef weer eens heel diep; dit is NU, sta erbij stil en koester het...

Liefs en kracht voor hen die het nodig hebben,

Amelie

As always after a working day, I'm glad to come home. A cup of tea is made for me, a meal is cooked for me. The children are happy I'm home and crawl on my lap. I'm home, this is my safe haven.
This weekend I feel it more then usual. Someone I know is sad because she is alone which came as a shock and it isn't her choise at all. This gets to me deeply. In my thoughts I send her strength.
I was at a delivery with people who communicated in a way that would make me very sad. The man made fun of his wife for crying at the delivery, makes a fool of her. They probably don't know any better, they were probably never used to anything else...And the newborn? I look at my own children who are happy and just know their little child's worries...I get a lump in my throat.
I think of all the people who won't think of the coming holidays as holidays but as torture because they have to miss people.
I look at my family and realise very strongly again; this is NOW, feel it and cherish it...

Love and strength for those who need it,

Amelie