Koekjes!

Morgen gaat mijn zoon voor de allereerste keer op schoolreisje. De bestemming is de dierentuin en ik mag mee als "hulpmoeder". Voor de gelegenheid heb ik dierenkoekjes gebakken (zie foto). Een koekjesrecept uit het kookboek van Nigella Lawson, genaamd: Hoe word ik een goddelijke huisvrouw. Naast het feit dat ik een Nigella-fan ben en de titel van het boek me erg aanspreekt, vind ik de tekst bij dit recept erg van toepassing op het gevoel dat je bij deze activiteit wilt krijgen: "(...) dus elke keer dat jij de supermoeder wilt uithangen in de keuken, weet je wat je moet doen."
Toch moet ik iedere keer dat ik koekjes sta te bakken denken aan mijn allereerste poging om koekjes te bakken. Otto en ik hadden toen net verkering en ik wist nog niet eens hoe ik een ei moest koken, dus leerde ik mezelf koken aan de hand van oa een Margriet kookboek. Die dag had ik dus besloten dat ik wilde leren om koekjes te bakken. Ik had geen koekstekers en ook geen deegroller. Koeksteker gekocht en voor een deegroller gebruikte ik een lege wijnfles. Ik ben nagenoeg de hele dag bezig geweest en aan het einde van de dag had ik een soort hockeypucks gemaakt. Qua vorm èn consistentie. Ik dacht dat koekjes knapperig en bros uit de oven hoorden te komen, dus heb ik ze meerdere malen langer in de oven laten staan dan nodig. Toen waren ze hard...HEEL hard! En versierd met knalroze en knalgroene glazuur en gekleurde hagel en zo dik als een ijshockeypuck, omdat de deegroller-fles ècht niet rolde!
Otto moest erg lachen toen hij uit zijn werk kwam en heeft een foto van mij en mijn ijshockeypucks gemaakt. Hij heeft er zelfs een opgegeten (wat verliefdheid je al niet laat doen!).

Maar dit is vele jaren en pogingen later. En ik weet dat er mensen zijn die vééééél mooiere koekjes maken dan ik, maar ze zijn gemaakt uit liefde, net als die allereerste hockeypucks...

Liefs Amelie