zaterdag 18 september 2010

Moeilijke vragen en opvoeddilemma's / difficult questions and dilemma's in raising kids

Met het groter worden van de kinderen veranderen de "opvoed-onderwerpen". Ben je in het begin heel erg bezig met de lichamelijke kant; hoeveel voedingen en wanneer het eertse "fruithapje", rode billen, te veel of te weinig huilen etc. Nu zijn we beland in een fase waarin mijn zoon allerhande bijzonder filosofische vragen en opmerkingen op tafel gooit en mijn dochter begint te veranderen in een kleine pinokkio met een langer wordend neusje.
"Mama, water kan toch niet omhoog drijven?" Eeeeehhhmmm... "Mama, als ik later dood ben, ben ik nooit meer jarig hè!?" Ehhh, nee, maar elke dag in de hemel voelt vast als een verjaardag! (???)
En dochterlief beweert bij hoog en bij laag dat ze haar broers snoepje niet heeft opgegeten, dat heeft de wind gedaan. En wanneer ik zeg dat ze niet mag jokken heeft haar crèche-tas het gedaan.... Soms weet ik echt even niet wat wijsheid is. Dan zou je de situatie even op pauze moeten kunnen zetten, gauw een opvoeddeskundige opbellen om advies te vragen, weer op play drukken en de situatie geheel volgens de opvoedboekjes oplossen. Gelukkig zijn er altijd nog andere moeders en oma's (zijn natuurlijk ook moeders!) die me goede tips geven! En zo kom ik er wel weer uit. En dan denk ik altijd aan de wat dreigende woorden die ik vaak te horen krijg van moeders met oudere kinderen: kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen. SLIK!

As the kids start getting older, the “raising-subjects” vary. In the beginning everything is very much about the physical side; how many bottles, when to give the first bit of fruit, red baby-bottoms, too much or too little crying etc. Now we have come to the part where my son is talking and asking about all sorts of philosophical subjects and my daughter is starting to change into a sort of small Pinokkio with a little nose that’s getting longer.
“mom, water can’t float up can it?” eeeehhhmmm… “Mom, when I’m dead I never have my birthday anymore do I!?” Ehhh, no, but I think everyday in heaven feels like a birthday! (???)
And my sweet daughter insists she didn’t eat my son’s candy, the wind did. And when I tell her not to tell little lies, she’s sure her bag she takes to the day-care ate it… Sometimes I just don’t know what to do. I wish I could press “pause” , call an expert for advice, push “play” again and deal with the situation perfectly. Lucky me there are other moms and grandmoms (who are moms as well of course) to give me good advice! And that way I can handle all sorts of situations. Still I have to think a lot of the words moms with older children tell me so often; Small children small worries, big children big worries. Oh boy!

Liefs Amelie!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Leuk als je reageert!